Van het Heilige Gras naar The Vicarage Road: NEO’s in Londen
Het is vrijdag 14 april 04.15 uur. Burgum is nog in diepe nachtrust. Vijf auto’s spoeden in AT-formatie richting Amsterdam. Doel? Op tijd op Schiphol zijn voor een vlucht naar Engeland. Na Marbella, Edinburgh en Oostenrijk is nu Londen/Watford de reisbestemming van de NEO’s. Zaterdag 15 april speelt de plaatselijke FC daar tegen Bristol City en dat is, zo zegt men, een wedstrijd die meer dan de moeite waard is, dus vliegtuig en hotel boeken, en gaan.
De NEO’s-reisleiding, in de zeer capabele handen van Jaap van Bruggen en Romke Popma, had de zaken uitermate serieus aangepakt, want naast de wedstrijd werd er ook flink aan de Engelse cultuur gesnoven.
Na een vlotte vlucht van Schiphol naar Heathrow, en een niet minder rappe reis naar de City, werd er na een wandelingetje geluncht in The Bear; hamburgers met een pint of beer. Na het inchecken in het Holiday Inn hotel in Watford is er een fikse wandeling geprogrammeerd langs de boorden van de Thames, over de Tower Bridge, langs de Tower of London naar een restaurant waar het bier beter was dan het eten.
Engeland is de bakermat van de popmuziek en dat er nog veel talent daar op een vrijdagavond in een bar zich uit de naad werkt voor erkenning, mag evident zijn. En zo troffen ook wij in pub/café O’Neills zo een bandje, Red Rocket. Alhoewel, het was de aanwezige Burgumers ook wel te doen om de zangeres. Niet dat die overliep van zangkwaliteiten, maar wel van ….. We zijn wel allen 50+, maar zeer zeker niet bedrijfsblind.
Na een verkwikkende nachtrust, een Engels ontbijt (witte bonen in tomatensaus, bacon and eggs en sausages) en een handjevol Rennie’s, ontspruit het plan Heilige Grond te bezoeken. Omdat we niet ver van Wembley Stadium zitten, besluiten we daar een kijkje te nemen. En het bleef niet bij de overdonderende buitenkant, want we konden binnen ook nog de Wembley Tour doen. Onder leiding van gids Dominic kregen we veel ins en outs te horen. Schitterende, ruime kleedkamers, The Royal Box en natuurlijk the pitch, het veld. Zo strak als een pas gestreken tafellaken en vertroeteld door een negen man sterk team dat bijna dag en nacht waakt over het Heilige Gras. En dat veld ligt in een zeer imposant stadion. Zeer de moeite waard.
En die wedstrijd dan? Watford FC (met Wesley Hoedt in de defensie) stapte winnend van het veld: 2 – 0. Op de Sir Elton John Stand zat het NEO’s-gezelschap te genieten van de wedstrijd, maar ook van een heerlijk aprilzonnetje. Opvallend: geen alcohol op de tribunes, de boarding is laag, geen netten, geen vuurwerk op het veld. Kunnen we hier een voorbeeld aan nemen.
In Pizzeria L ‘Artista in Watford weten ze onderhand ook wie wij zijn. In tegenstelling tot de avond ervoor hier uitstekend gegeten en alles doorgespoeld met een biertje en een wijntje. De dag werd in O’Neills en in de bar van het hotel tot slot geëvalueerd: prachtig!
Ja, en aan alle leuks komt een eind: op zondag koffers pakken, ontbijten, a brisk walk door Kensington Gardens langs The Royal Albert Hall en na een lunch in The Bear, via Schiphol terug naar mem de frou in Burgum.
Conclusie: voor herhaling vatbaar, perfect geregelde reis, prachtig weekend, zeer aangenaam reisgezelschap en Engels ontbijten went moeilijk, zo niet nooit.
