Scheidsrechters in the spotlight: Tjeerd en Sybren
Een portret van scheidsrechters Tjeerd de Jong en Sybren van der Vliet tijdens de Week van de scheidsrechter.
Tjeerd, 61 jaar, de man met ervaring, inmiddels ruim 20 jaar als clubscheidsrechter actief. “In eerste instantie meer uit het gevoel van een must maar later haalde ik er ook veel plezier uit. Het houdt me fit, geeft me stuur en het gevoel erbij te horen. Ik wil maatschappelijk iets bijdragen.”
Sybren, 19 jaar, de jongeman met ambitie, nu het derde jaar als scheidsrechter op het veld. “Ik voetbalde een jaar bij de senioren en toen moest ik een wedstrijd fluiten van een jeugdteam. Dit vond ik zo leuk dat ik het elke week ging doen. Ik hoop nog verder door te groeien.”
De scheidsrechters als voetballers
Tjeerd voetbalde tot zijn 27ste. “Een blessure dwong me helaas te stoppen. Ik beleefde altijd veel plezier aan het spelletje. Als talentvol voetballer was ik niet in de wieg gelegd. Daarvoor had ik te weinig snelheid en hardheid.”
Sybren is assistent-trainer bij de JO19-2 en voetbalt in FC Burgum 4. “Ik heb van jongs af aan gevoetbald en eigenlijk op alle posities gestaan. Nu speel ik meestal op het middenveld en soms als aanvaller.”
De leiding over een wedstrijd
Tjeerd werd persoonlijk gevraagd op zijn 17de door de toenmalige jeugdsecretaris. “Ik wilde wel, maar twijfelde over het onbekende. Het is tenslotte niet niks om voor een groep van 22 kinderen te gaan staan met allemaal ouders aan de kant. Toch vond ik het een mooie gelegenheid om mij breder te ontwikkelen als persoon en heb ik ja gezegd.”
Sybren kwam er dus eigenlijk bij toeval achter hoe leuk hij het vond om een wedstrijd te fluiten. “De club heeft mij op een gegeven moment gevraagd of ik ook diploma’s wilde halen. Dat heb ik gedaan en nu heb ik het diploma KNVB verenigingsscheidsrechter veldvoetbal op zak. Ik hoop nog meer diploma’s te halen zodat ik op hoger niveau kan fluiten.”
Beide mannen fluiten vooral de jeugdteams op groot veld. Tjeerd fluit soms ook een seniorenwedstrijd. Sybren nog niet, maar de ambitie is er wel.
Wat er zo leuk aan is…
Tjeerd noemt de interactie. “Niet bang zijn voor de reactie. Daarom vind ik het een uitdaging. Het zijn momenten van bezinning, tijdens en na de wedstrijd. Eerlijk naar jezelf zijn, ook als je fout zat. Verder is het erg leuk als spelers je na de wedstrijd oprecht komen bedanken. Eén geval springt er wel uit. Een ouder van een bezoekend E-team die mij na de verloren wedstrijd kwam melden: scheidsrechter, ik volg het voetbal al 17 jaar en ik heb een scheidsrechter nog nooit een compliment gegeven, maar ik wil 'm nu graag aan u geven. Kijk, daar krijg ik energie van en dat vergeet ik nooit meer.”
Sybren herkent dit en is het daar graag mee eens, ook al staat hij nog aan het begin van zijn scheidsrechtercarrière en heeft hij nog niet zoveel meegemaakt als Tjeerd.
Maar pittig is het soms ook…
Dat ervaren beide mannen wel. Sybren: “Ik weet nog dat een bepaalde wedstrijd op het einde een hele felle wedstrijd werd. Toen heb ik kaarten moeten uitdelen en veel moeten praten. Dat was voor mij wel even een hele andere ervaring. Tot die tijd waren de wedstrijden die ik floot, wel rustig verlopen.” Tjeerd vult aan: “Dat maakt fluiten voor de eigen club soms wel lastig. Jij bent toch die scheidsrechter die een rode kaart heeft uitgedeeld. Je komt ouders en teammanagers daarna weer tegen in het dorp of langs het veld. Dat moet je wel los van elkaar kunnen zien.”
Ga de uitdaging aan
Dat is wat Sybren potentiële scheidsrechters mee wil geven. “Het is een uitdaging om 90 minuten de grip op de wedstrijd te houden. Ik zou zeggen: probeer die uitdaging eens aan te gaan!”
Bij Tjeerd leeft heel sterk het gevoel dat hij altijd heeft kunnen voetballen omdat anderen dat mogelijk maakten. “Nu sta ik er voor anderen. Het stokje, in dit geval fluitje, is aan mij doorgegeven en ik heb deze rol op me genomen. Alleen zo hebben we als club in mijn beleving bestaansrecht.”
